ایران به‌واسطه ذخایر فسیلی نفت و گاز، کشوری ثروتمند به شمار می‌رود ولی دانشمندان علوم طبیعی و سیاست‌گذاران حوزه کشاورزی و تولیدات زیستی، وجود ذخایر ژنتیکی فراوان و منحصر به‌ فرد گیاهی، آبزیان، جانوری و میکرو ارگانیسم‌ها و بی‌مهرگان را به‌عنوان ثروت و سرمایه اصلی این سرزمین پهناور به عنوان یکی از کشورهای بسیار غنی دنیا ازنظر ذخایر ژنتیکی، قلمداد می‌کنند.

و این حقیقتی است که درگذر سال‌ها مورد غفلت واقع‌ شده است. منابع ژنتیکی اجزای سازنده حیات و سیستم‌های زیستی هستند که از مهم‌ترین و کلیدی‌ترین ذخایر هر کشوری محسوب می‌شوند. ارزش اقتصادی ذخایر ژنتیکی از دیگر ذخایر موجود در کشور بسیار حیاتی و بیشتر است.

امروزه این منابع با پیشرفت علم و فناوری در بهره‌برداری از آن‌ها به ذخایر بسیار ارزشمندتر از ذخایر معدنی مانند نفت و طلا تبدیل شده‌اند، به‌طوری‌که ذخایر ژنتیکی پایه و اساس کلیه تولیدات بیولوژیک اعم از کشاورزی، غذائی، داروئی و بسیاری از لوازم زندگی و صنعتی و شیمیائی هستند و موفقیت در افزایش این تولیدات بر بهره‌برداری از این منابع استوار است.

هرگونه فقرزدائی و ایجاد امنیت غذائی و به دنبال آن توسعه و امنیت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی مستلزم استفاده پایدار از این منابع پایه‌ای است. این ذخایر نقش بسیار مهمی در ساختار و پالایش چرخه‌های زیست‌محیطی مانند چرخه‌های تولید هوا، آب‌وخاک کشاورزی ایفا می‌کنند که ارزش آن‌ها از این منظر برای بشر غیرقابل قیمت‌گذاری است.

با توجه به تغییرات جهانی اقلیم و چشم‌انداز شکننده و بحرانی منابع آب‌وخاک کشور، ذخایر ژنتیکی کلید اصلی افزایش بهره‌وری از این منابع اساسی کشاورزی و زیست‌محیطی است. لذا حفاظت، صیانت و بهره‌برداری پایدار از این منابع که تضمین‌کننده حیات این کشور در حال و آینده است و انتقال آن به نسل‌های آینده از وظایف مهم ملی همه ما است.